school by art

Σε μια φεϊσμπουκική βόλτα βρήκα ένα απίστευτο ντοκυμαντέρ για τον Βυζαντινό Καβάφη, το οποίο αποκαλύπτει πολλά στοιχεία που δεν γνωριζα..."Πρόκειται για μια βασική εισαγωγή της Ελένης Αρβελέρ και την διασπονδύλωση έντεκα ποιημάτων βυζαντινής ύλης, τα οποία διαβάζονται από ισάριθμους πανεπιστημιακούς καθηγητές, ερευνητές, μελετητές του καβαφικού έργου συνιστώντας έτσι έναν άξονα που φωτίζει, για πρώτη ίσως φορά, αυτή του την πλευρά" Πηγή  

Η δημιουργική γραφή στο σχολείο απελευθερώνει τη σκέψη των μαθητών και εντείνει το ενδιαφέρον τους για το μάθημα. Αν και παρουσιάζεται ως καινοτομία, στην πραγματικότητα έχει μεγάλη ιστορία. Επειδή κάθε διδακτική προσέγγιση  έχει τις ιδιαιτερότητές της και της απαιτήσεις της, αν σας ενδιαφέρει να εντάξετε τη δημιουργική γραφή στο μάθημά σας, θα βρείτε αρκετά ενδιαφέροντα άρθρα εδώ .

  Πολλές φορές αναρρωτιέμαι αν μπορώ στ' αλήθεια να διδάξω ποίηση τους μαθητές μου.   Για τον Μπόρχες «η τέχνη συμβαίνει κάθε φορά που διαβάζουμε ένα ποίημα».  Αν σταματήσουμε να αναζητάμε στα κείμενα την απόλαυση τότε έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Και τότε τι μένει να διδάξεις; Μπόρχες πολύ με μπερδεύεις...     Μαθαίνεις Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή. Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού   Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, γιατί το έδαφος του Αύριο ...

Η εσωτερική σύγκρουση συχνά απασχολεί την ποιητική πένα. Καθώς προσπαθεί ο άνθρωπος να βρει   τον εαυτό του ανακαλύπτει ότι οι πολυεπίπεδες πλευρές της προσωπικότητας είναι συχνά αντιφατικές. Μπορείτε να αναγνωρίσετε τον διάλογο με το δικό σας εαυτό; Χαλί Γκιμπράν, οι επτά Εαυτοί Στη σιωπηλότερη ώρα της νύχτας, καθώς έγερνα μισοκοιμάμενος, οι εφτά εαυτοί μου κάθησαν αντάμα και, ψιθυρίζοντας, έτσι κουβέντιαζαν: Πρώτος Εαυτός: Εδώ, σ’ αυτό τον τρελό μέσα, κατοίκησα όλα μου ετούτα τα χρόνια, χωρίς άλλο να κάνω παρά ν’ ανανεώνω τον πόνο του, τη μέρα, και να ξαναπλάθω τη θλίψη του, τη νύχτα. Δεν αντέχω πια τη μοίρα μου κι επαναστατώ, από ‘δω και πέρα. Δεύτερος Εαυτός: Η δική σου μοίρα είναι καλύτερη από τη δική μου, αδερφέ, γιατί δικό μου γραφτό: να ‘μαι ο χαρωπός εαυτός του τρελού τούτου. Γελώ με το γέλιο του και τραγουδώ, τις ώρες της χαράς του και με τρισφτερωμένα πόδια χορεύω τις λαμπερόσπιθες σκέψεις του. Εγώ θα ‘πρεπε να επαναστατήσω ενάντια στην υ...

Φεγγάρι μυστηριακή πηγή έμπνευσης Όταν ο έναστρος ουρανός του Βαν Γκογκ ζωντανεύει...  [Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα...] Καρυωτάκης Kώστας  Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα είδα το βράδυ αυτό. Kάποια χρυσή, λεπτότατη στους δρόμους ευωδιά. Kαι στην καρδιά αιφνίδια καλοσύνη. Στα χέρια το παλτό, στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη. Hλεκτρισμένη από φιλήματα θα 'λεγες την ατμόσφαιρα. H σκέψις, τα ποιήματα, βάρος περιττό [ Πώς με κοιτάζει έτσι...] Γώγου Κατερίνα  Πώς με κοιτάζει έτσι αυτό το άσπρο κομμάτι χαρτί πώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι...  Πώς θροΐζει μέσα μου αυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθό πώς με κοιτάει έτσι το φεγγάρι...  Ποιανού καιρού το λυπημένο δάχτυλο κρυμμένο πίσω από δάση και βουνά δείχνει παντού και πουθενά τι θέλει το φεγγάρι...  Ποιανού αλόγου τρελ...

Μόνη μας πατρίδα τα παιδικά μας χρόνια...