school by art

Η εσωτερική σύγκρουση συχνά απασχολεί την ποιητική πένα. Καθώς προσπαθεί ο άνθρωπος να βρει   τον εαυτό του ανακαλύπτει ότι οι πολυεπίπεδες πλευρές της προσωπικότητας είναι συχνά αντιφατικές. Μπορείτε να αναγνωρίσετε τον διάλογο με το δικό σας εαυτό; Χαλί Γκιμπράν, οι επτά Εαυτοί Στη σιωπηλότερη ώρα της νύχτας, καθώς έγερνα μισοκοιμάμενος, οι εφτά εαυτοί μου κάθησαν αντάμα και, ψιθυρίζοντας, έτσι κουβέντιαζαν: Πρώτος Εαυτός: Εδώ, σ’ αυτό τον τρελό μέσα, κατοίκησα όλα μου ετούτα τα χρόνια, χωρίς άλλο να κάνω παρά ν’ ανανεώνω τον πόνο του, τη μέρα, και να ξαναπλάθω τη θλίψη του, τη νύχτα. Δεν αντέχω πια τη μοίρα μου κι επαναστατώ, από ‘δω και πέρα. Δεύτερος Εαυτός: Η δική σου μοίρα είναι καλύτερη από τη δική μου, αδερφέ, γιατί δικό μου γραφτό: να ‘μαι ο χαρωπός εαυτός του τρελού τούτου. Γελώ με το γέλιο του και τραγουδώ, τις ώρες της χαράς του και με τρισφτερωμένα πόδια χορεύω τις λαμπερόσπιθες σκέψεις του. Εγώ θα ‘πρεπε να επαναστατήσω ενάντια στην υ...

Πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε για τα δεδομένα των αισθήσεών μας; Ο  Βέλγος ζωγράφος Ren é Magritte πολλές φορές επιχείρησε να εκφράσει τον καλλιτεχνικό προβληματισμό του μέσα από ένα μοτίβο, αμφισβητώντας τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης. "Σκοπός του Μαγκρίτ ήταν απλώς να υπονομεύσει τα θεμέλια των πραγμάτων, να αμφισβητήσει με πολύ σοβαρό αλλά και απλό τρόπο αυτό που εμφανίζεται ως σοβαρό, δίχως να “θορυβεί” ιδιαίτερα" λέει ο Paquet. Στους παρακάτω πίνακες  αμφισβητεί κάθε συμβατική έννοια και κάθε συμβατική απεικόνιση. Τα πάντα μορφοποιούνται στο μυαλό του και αποτυπώνονται σε αντισυμβατική δημιουργία. The human condition , 1935 Ποιο κομμάτι είναι  η πραγματικότητα και ποια η αλήθεια του καλλιτέχνη; Not to be reproduced , 1937    Το είδωλο δεν αντανακλάται... Time transfixed , 1938 The treachery of images (This is not a pipe) , 1948 Πολλές φορές ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο αποτελε...

Φεγγάρι μυστηριακή πηγή έμπνευσης Όταν ο έναστρος ουρανός του Βαν Γκογκ ζωντανεύει...  [Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα...] Καρυωτάκης Kώστας  Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα είδα το βράδυ αυτό. Kάποια χρυσή, λεπτότατη στους δρόμους ευωδιά. Kαι στην καρδιά αιφνίδια καλοσύνη. Στα χέρια το παλτό, στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη. Hλεκτρισμένη από φιλήματα θα 'λεγες την ατμόσφαιρα. H σκέψις, τα ποιήματα, βάρος περιττό [ Πώς με κοιτάζει έτσι...] Γώγου Κατερίνα  Πώς με κοιτάζει έτσι αυτό το άσπρο κομμάτι χαρτί πώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι...  Πώς θροΐζει μέσα μου αυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθό πώς με κοιτάει έτσι το φεγγάρι...  Ποιανού καιρού το λυπημένο δάχτυλο κρυμμένο πίσω από δάση και βουνά δείχνει παντού και πουθενά τι θέλει το φεγγάρι...  Ποιανού αλόγου τρελ...

Έντβαρντ Μουνχ, Η κραυγή, 1893, Όσλο, Μουσείο Μουνχ “Άκουσα μια κραυγή”, έγραψε, “και τότε ζωγράφισα τα σύννεφα σαν να ήταν αίμα και έκανα ακόμα και τα χρώματα να ουρλιάξουν”. Τα χρώματα και τα σχήματα έχουν τη δική τους φωνή...Πολλές φορές ακούμε βλέποντας και βλέπουμε ακούγοντας.

Χορεύοντας με τις σκέψεις  μου σήμερα....μπερδεύτηκα κάπως!

Τι εννοούμε με τον όρο πραγματικότητα; Ρενέ Μαγκρίτ, Εν λευκώ, 1965. “Τα ορατά πράγματα μπορούν να γίνουν αόρατα.  Και η φυσική τι έχει να πει;

«Βάζω πινελιές και στάλες χρώμα στους καμβάδες με τη σπάτουλα και τις κάνω να τραγουδούν με όση σφοδρότητα αντέχω»   Καντίνσκι  Τα συναισθήματα είναι η γέφυρα από το μη υλικό προς το υλικό (καλλιτέχνης) και από το υλικό προς το μη υλικό (θεατής), όπως και ότι τα χρώματα είναι τα πλήκτρα, τα μάτια είναι η αρμονία κι η ψυχή είναι το πιάνο με τις χορδές του. Ο καλλιτέχνης είναι το χέρι που παίζει τ’ όργανο κι αγγίζοντας το ’να ή τ’ άλλο πλήκτρο, δονεί την ψυχή…

Ποια αγάπη είναι η αληθινή; Αυτή που περιμένουμε ως μοναδική μία και πραγματική; Κι αυτή που κάθε στιγμή περνάει δίπλα μας; Είναι μυστήριο ή τρέφεται απ' την απλότητα; Mais la vie sépare ceux qui s’ aiment Tout doucement, sans faire de bruit Et la mer efface sur le sable les pas des amants désunis…